Paco de Lucía. Francisco Sánchez Gómez. Algeciras(Cádiz), 1947. Gitarist
Belki de en evrensel flamenko sanatçısı. Babası, amatör çalışmaların ötesine geçemeyen mütevazı bir sanatçıydı.
Buna rağmen çocuklarının en iyi flamenko sanatçıları olmaları ve ilerde kendisinin çektiği para. Onları küçük yaşlarından itibaren çok çalışmaya sıkıntısını çekmemeleri için bir şirket kurdu yönlendirerek bunu başardı. Ramón de Algeciras tanınmış saygın bir gitarist;
Pepe de Lucía kariyerini şarkıcı olarak yaptı; María Luisa ve Antonio bazı koşullar yüzünden, María şarkı söylemesine, Antonio da iyi bir gitarist olma yolunda ilerlemesine rağmen, profesyonel flamenko sanatçıları olamadılar; Paco tek kelimeyle bir dahi; Hayatta başka hiçbir şey olamayacağını söyler hep: “İnsan çocukluğunda ne ise hep öyledir, benim çocukluğum flamenko sanatçılarının arasında geçti.
“Herkes gibi cante’ye ve dansa eşlik ederek José Greco’nun dans topluluğunda çalışmaya başladığında 13 yaşındaydı. Çok tecrübesiz olmasına rağmen bunu kusursuz bir şekilde gerçekleştirdi. Kısa bir süre sonra Camarón ile tanıştı. Sahneyi hayatındaki en güzel şey olarak hatırlıyor hep. Sık sık bir araya gelip geceler boyu “yeni bir şeyler icat ederek beraber çaldılar ve söylediler”. Şu an herkes tarafından en çok dinlenilen kayıtları yaptılar, çünkü ne olmak istediğinin hep farkındaydı. “Bir konser gitaristi olmayı hiç istemedim, çocukluğumdan beri istediğim şarkı söylemekti. Çok utangaç ve şişman bir çocuktum, kendimi bu yüzden hep gülünç hissederdim ve gitarımın arkasına saklanırdım. Hayal kırıklığına uğramış bir şarkıcıyım ben”. 60’lı yılların sonunda 70’li yılların başında Paco de Lucía dünya çapında tanınıyordu. Tarzını kusursuz bir şekilde yarattı. Ninó Ricardo’nun ona eşlik ettiği ilk sahnesinden ve Sabicas, Mario Escudero ve diğerlerlerini keşfettiği ikinci sahnesinden sonra kendi tarzıyla çalmaya başladı. 1975 yılında ismini Madrid Royal Tiyatrosu’nda tarihe geçirdiği bir konser verdi.
Yeniliğe olan merakı onu mutlak ortodoksluğun savunucusu olmaktan kurtardı. Kalıcı katkıları onu flamenko müziğinde en yenilikçi kişilik yaptı. “Ne yaparsam yapayım benim müziğim hep flamenko olacak, çünkü ben neysem oyum” dediği güne kadar, sık sık çalma tarzını değiştirdiğini zannettiği için çok korktuğunu ifade etti. O zamandan beri kendi içinden nasıl geliyorsa öyle çalmaya başladı, daha önce kendine hiç tanımadığı bir özürlüğü tanıyarak. Diğer müzik tarzlarına yaklaşımları sadece onun sanatını zenginleştirdiği için değil ayrıca gelecekteki flamenko üzerinde belirleyici etkileri olduğundan dolayı dikkate değer. Oysa, hiçbir zaman flamenko kimliğini kaybetmeyeceğini ve gücünü bundan aldığını düşünüyor. Müzik hakkında bir şey bilmiyor, her şeyi sezgileriyle öğrendi. Müzikal anlamda teknik eksiklerinin olduğununun farkında ama bir yandan da onu o yapan değerleri var. “Benim tarzıma yön veren şüphesiz onun flamenko olmasıdır, eğer flamenko olmasaydı ben olmazdım.”. Birçok filmde rol aldı.
Tomatito.José Fernández Torres.Almería,1958. Gitarist
.
Dos Guitarras Flamencas
Ricardo Modrego
(1965)
12 Canciones de García Lorca para Guitarra Ricardo Modrego
(1965)
Dos Guitarras Flamencas en América Latina Ramón de Algeciras
(1967)
La fabulosa guitarra de Paco de Lucía
(1967)
Fantasía flamenca de Paco de Lucía
(1969)
Hispanoamérica
(1969)
Guadalcanal (Seville),1967. Gitarist.
Beş yaşından beri Cordoba’da yaşıyor.”Annem,küçükken elime süpürge sopasını alıp gitar çaldığımı söylüyor. Ne bunu yaptığımı ne de plastik oyuncak bir gitarımın olduğunu hatırlıyorum.Fakat kendi ülkemde çok küçükken Paco de Lucía’yı dinlediğimi biliyorum. Tuhaf,çünkü çok küçüktüm, çok net hatırlamıyorum. Bir gün bahçede gitar çalan komşumu gördüm ve gitara o zaman gerçekten aşık oldum.”diye konuştu. Acemiliğini tamamladığı Sanlúcar grubuyla çalmaya başladığında çok gençti. Kariyerine,cante ve gitar arasındaki derin ayrımı keşfetmesi sayesinde eşi bulunmaz partneri El Pele ile başladı. ”Derin cante’nin ve iyi eşlik etmenin ötesinde bir anlayışa sahip olmak şart.”diye belirtti. Konserlere yoğunlaşmak,kendi yaşıtları arasında kendi stilini oluşturmak için sanatçıyla bağlarını kopardı;birkaç yıl içinde tüm dünyada turneler düzenledi,çok önemli festivallerde sahne aldı ve itibar kazandı.Ayrıca “yeni Paco de Lucía” olabileceğini gösterdi. La Unión (1988), Extremadura (1988) ve Cordoba(1989) gibi önemli flemenko gitar ödüllerini kazandı.
Vicente Amigo (Sevilla, 1967): Guadalcanal, Sevilla’da dünyaya gelen gitarist beş yaşına kadar Cordoba’da yaşadı. Çok genç yaşta Manolo Sanlucar’ın eğitim grubu ile çalışmaya başlamış ve eğitimini başarıyla tamamlamıştır. Aynı zamanda Merengue de Cordoba’ dan sekiz sene ders almıştır. Gitar yaşamına El Pele ile başlamıştır. El Pele ile ayrıldıktan sonra 1991’ de ilk solo albümü olan “De Mi Corazon Al Aire” i çıkarmıştır. İlgi çekiçi bir gitar tekniğine sahiptir. İnce parmakları sayesinde gitar tutuşu mükemmelleşmiş ve korkunç bir hıza dönüşmüştür. Gitar çalarken sanki notaları kovalıyormuş gibi his verir. Yeni dönem gitaristler arasında ciddi bir vaad verenler arasındadır.
Camarón de la Isla onu fark edip kendi partneri yapana dek tanınmayan genç bir gitaristti.Ondan sonra idolünün ölümüne kadar yaklaşık on beş yıl Tomatito için sadık bir koruyucu kalkan oldu ve beraber Flamenko’da parlayan çiftleren biri oldular.Tomatito ona daima saygısını gösterdi.”Almería’da Cadiz’de gitaristler olmasına rağmen o benim ayaklarımı yere bastırdı. Beni nasıl keşfettiğini bilmiyorum.Beni bulutların üstünden aldı ve yavaşça yere bıraktı.Onunla çalışmaktan hep mutluluk duydum.Ve onu dinlediğimde gitarımı elimden bıraktım ve tüylerimi diken diken eden müziğinde kayboldum.”Camarón’un ölümünden sonra çoğunlukla konserlerde çaldı.Birkaç filmde yer aldı.
Tomatito (Almeria, 1958): Gerçek ismi Jose Ferdandez Torres’ dir. Gitarist Tomate’nin oğlu ve Miguel Tomate’nin yiğenidir. Çekingen ve biraz içe kapalı olan kişiliğinden ötürü dometescik anlamına gelen Tomatito ismi kendisine verildi. Almeria da doğan Tomatito’nun etrafında kentin gelenekleri nedeniyle birçok gitarist vardı ve bunların başlıcaları flamenko gitar ustaları olan babası ile büyükbabası idi. Bunun yanısıra efsanevi gitarist Nino Miguel’nin de yeğeniydi. Henüz oniki yaşındayken, “Tablao” denilen flamenko gece klüplerinde çalarak müzikal kariyerine başladığı Malaga’ya yerleşti. Çalmaya başladığı bu gece klübü, onun onbeş yaşında flamenko efsanesi iki isimle gitarist Paco de Lucia ve şarkıcı Camaron de La Isla (ada karidesi) ile tanışmasını sağladı. Camaron, Tomatito nun gitar çalış stilini beğenerek ondan kendisine eşlik etmesini istedi. Ancak Tomatito henüz çok gençti ve bunun yanı sıra Camaron’un konserleri dünya çapında gerçekleştiğinden sürekli yurt dışına çıkmaları söz konusuydu. Genç gitarcı, Camaron’a eşlik etmesi için ailesinden izin almak zorundaydı. Sonunda babasından izin almayı başaran Tomatito, birkaç yıl sonra Paco de Lucia ile Camaron birlikte çalışmayı bıraktıklarında, Tomatito ve Camaron dünya çapında , çok başarılı ve ilgi gören bir ikili oluşturdu. Camaron un ölümüne kadar birbirlerinden hiç ayrılmadılar. Camaron’un 1992 yılındaki trajik ölümü, Tomatito için büyük bir hüzün oldu. Uzun yıl birlikte çalışmışlardı ve bir anlamda Tomatito’nun kariyeri doğrudan bu efsanevi sanatçıyla olan birlikteliğinden doğmuştu. Tomatito önce müziği bırakarak diğer çingeneler gibi pazarlamacılığa başlamayı düşündü. Çünkü flamenko hayranlarının onunla eskisi kad
( d. 1942), İspanyol flamenko gitaristi. İspanya, Cordoba'da, doğan Francisco Pena Perez gitar çalmayı öğrenmeye 6 yaşında başladı. İlk profesyonel konserini 12 yaşındayken gerçekleştirdi 1960'ların sonuna doğru İspanya'dan ayrılarak Londra'ya yerleşti. Carnegie Hall (New York)Royal Albert Hall (Londra), Concertgebouw (Amsterdam) gibi önemli yerlerde konserler verdi. Dünyada ilk defa, 1985 yılında Flamenko gitar üzerine Rotterdam'da üniversite dersi kurdu.
Bir konser öncesi tırnağının kırılması sonucu yerden bulduğu plastik parçasını kullanması üzerine pena'yı gitar dünyasına kazandıran gitaristtir.
16 Ocak 2005 tarihinde İstanbul Cemal Reşit Rey salonunda konser verdi.